Po raz pierwszy wymieniony w źródłach pisanych w roku 1222. Kościółek jest jedynym zabytkiem wczesnośredniowiecznego Kołobrzegu, jak i najstarszym obiektem ceglanym architektury sakralnej na Pomorzu Środkowym. Ufundowała go księżna Mirosława, żona księcia zachodniopomorskiego Bogusława II, w prostej linii prawnuka władcy polskiego Bolesława Krzywoustego. Kościół wielokrotnie przebudowywano. Po zniszczeniach wojennych kościół odrestaurowano w latach 1958-59. Długo nie pełnił funkcji religijnej, mieścił natomiast ekspozycję archeologiczną. W 1980 roku został przekazany parafii i stał się kościołem filialnym, w którym msza odprawiana jest w niedziele i święta.
Przed kościołem ustawiono cztery głazy, na których zamontowano tablice. Na największym umieszczono napis w języku polskim i łacińskim "Chwała Bogu. Pokój Ludziom" - "Gloria Deo. Pax Hominibus". Na pozostałych kamieniach widnieją herby miast, które w roku 1000 zostały siedzibami biskupstwa - Wrocław i Kraków, oraz arcybiskupstwa - Gniezno. Na koniec warto zaznaczyć, że kościółek, mimo wielokrotnych zniszczeń, zawsze odradzał się, by przypomnieć o dawnej świetności słowiańskiego, przedkolacyjnego Kołobrzegu leżącego obecnie na terytorium Gminy wiejskiej Kołobrzeg.
Budzistowo - Kołobrzeg Przedlokacyjny (I połowa XII w.) według prof. dr hab. Lecha Leciejewicza, wybitnego polskiego archeologa i historyka. Odkrywcy i badacza wczesnośredniowiecznego Kołobrzegu i Budzistowa. Obiekt wpisany został do rejestru zabytków jako grodzisko w Budzistowie, jest pozostałością najstarszego Kołobrzegu. Informacje o nim znajdują się już w źródłach pisanych przełomu X i XI w. m.in. w kronice Thietmara, dokumentach książąt zachodniopomorskich i biskupów kamieńskich. Pierwsze prace wykopaliskowe przeprowadzono w latach 50 – tych.
